Για τους 300 χτυπάει η καμπάνα

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 25/11/2007
Της ΜΑΡΙΝΑΣ ΜΑΝΗ


Με τις προτάσεις Μαγγίνα η κυβέρνηση βγάζει στο προσκήνιο τα ασφαλιστικά παράδοξα πολλών κλάδων, ανάμεσά τους κι εκείνα των βουλευτών, οι οποίοι ανησυχούν, τώρα, ότι θα πέσουν κι αυτοί θύματα της «μεταρρύθμισης». Εχουν τους λόγους, άλλωστε, που είναι αρκετοί:

1 Κατ' αρχήν, οι εθνοπατέρες λαμβάνουν δύο αυτοτελείς συντάξεις -μία από το επάγγελμά τους και μία από τη βουλευτική αποζημίωση.

Στην περίπτωσή τους, δηλαδή, δεν ισχύει η διαδοχική ασφάλιση, σε αντίθεση με τους λοιπούς εργαζόμενους οι οποίοι «μετακινούνται» από το ένα ταμείο στο άλλο όταν αλλάζουν το επάγγελμά τους.

* Επιπλέον, οι βουλευτές που έχουν ήδη συνταξιοδοτηθεί από την εργασία τους (για παράδειγμα, οι Γ. Μανώλης, Α. Σταθάκης κ.ά.) λαμβάνουν στο ακέραιο τη σύνταξη, ενώ παράλληλα «τρέχει» και η βουλευτική αποζημίωση -κάτι που απαγορεύεται διά ροπάλου στους κοινούς θνητούς.

* Ποιος είναι ο αντίλογος; Οτι από το 2003, που τέθηκε σε εφαρμογή το επαγγελματικό ασυμβίβαστο, οι βουλευτές δεν ασκούν επάγγελμα, οπότε οικονομικά είναι πλήρως εξαρτημένοι από την κοινοβουλευτική αποζημίωση.

Αρση του ασυμβίβαστου

Σωστό, το επιχείρημα μόνο που η άρση αυτού του ασυμβιβάστου είναι θέμα χρόνου και έχει ήδη τεθεί ως κυβερνητική πρόταση στην Αναθεώρηση του Συντάγματος.

Μέχρι στιγμής μόνο δύο βουλευτές τολμούν δημοσίως να προτείνουν ευθέως την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης: Ο Γ. Μανώλης και η Φωτεινή Πιπιλή. Ο πρώτος προτείνει να παίρνουν οι εθνοπατέρες μόνο τη σύνταξη από την εργασία τους, προσαυξημένη με ένα συμβολικό μπόνους για κάθε χρόνο που διετέλεσαν βουλευτές.

Η δεύτερη προκρίνει την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι θα αρθεί το επαγγελματικό ασυμβίβαστο.

Και οι δύο συνάντησαν εχθρικά βλέμματα από τους συναδέλφους τους, ενώ όταν ο κ. Μανώλης επιχείρησε να διατυπώσει την πρότασή του στη συνεδρίαση της Βουλής την Πέμπτη δέχθηκε την παρατήρηση του αντιπροέδρου της Βουλής Γ. Σούρλα ότι... ήταν «εκτός θέματος». Οι πληροφορίες θέλουν το κυβερνητικό επιτελείο να συζητά διορθώσεις (όπως αύξηση των ετών βουλευτικής θητείας) ενώ υπέρ αυτών των αλλαγών τάσσεται ο Β. Μεϊμαράκης.

2 Το δεύτερο προνόμιο δεν τίθεται προς συζήτηση (ούτε υπό αμφισβήτηση) από κανέναν βουλευτή, κανενός κόμματος: για να θεμελιώσουν δικαίωμα σύνταξης αρκούν τέσσερα (πλήρη) χρόνια βουλευτικής θητείας, ενώ με 17 συναπτά έτη στα έδρανα του Ελληνικού Κοινοβουλίου δικαιούνται πλήρους σύνταξης (βλ. πίνακα).

Περί λειτουργήματος

«Το βουλευτιλίκι δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα», είναι η καθολική απάντηση. Επιπλέον επιχειρήματα;

Οτι το εν λόγω προνόμιο λειτουργεί ως κίνητρο για να πολιτεύονται οι βουλευτές, αλλά και ως αντιστάθμισμα στα υπέρογκα έξοδα των προεκλογικών τους εκστρατειών.

3 Τρίτο προνόμιο; Από τις μηνιαίες αποδοχές των «300» δεν παρακρατείται πόρος υπέρ του κοινωνικού «κουμπαρά» όπως συμβαίνει με τα λοιπά επαγγέλματα. Οι κρατήσεις τους (όπως προκύπτει από τα εκκαθαριστικά τους) αφορούν μόνο στην υγειονομική περίθαλψη και στον κλάδο σύνταξης. Πώς θα νομοθετήσουν, λοιπόν, υπέρ της συνεισφοράς όλων των υπολοίπων για την εξυγίανση των προβληματικών ταμείων;

* Ο γραμματέας της Ν.Δ. Λ. Ζαγορίτης, έχοντας αντιληφθεί το μέγεθος της πρόκλησης, προτίθεται να προτείνει (με τη σειρά του) την παρακράτηση «κοινωνικού πόρου» από τις μηνιαίες αποδοχές των βουλευτών ως ένδειξη συμμετοχής τους στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση...

* Ανεξαρτήτως επιμέρους προτάσεων, οι «300» αντιλαμβάνονται ότι η κοινωνική πίεση θα εντείνεται όσο προωθείται η ασφαλιστική μεταρρύθμιση για τους υπόλοιπους πολίτες. Οσο ισχύει το ασυμβίβαστο θα έχουν να προβάλλουν ένα άλλοθι. Μετά, όμως;